امام حسین(ع)

یا محمد!فرزند تو حسین پسر فاطمه،دچارهمان سرنوشتی خواهد شد که هابیل از قابیل گشت و همانند پاداش هابیل،به او نیز پاداش داده خواهد شد و گناه کشنده و قاتل او همانند گناه قاتل هابیل می باشد. تمامی ملایک مقرب الهی پیاپی نزد پیامبر آمده و پس از عرض سلام،آن حضرت را در مصیبت امام حسین(ع)تسلیت داده و خبراز پاداش آن حضرت در نزد خداوند میدادند و خاک مزار آن حضرت را به پیامبر نشان میدادند و آن حضرت اینگونه می فرمود:(بارالها!خوارنما کسی که حسین را خوار می کند و بکش آن که حسین را میکشد و قاتل اورا به مقصودش مرسان.)ص۳۷ امام حسین(ع)...

و این گونه نقل کرده اند که: دوسال از ولادت امام حسین سپری شده بود که سفری برای پیامبر پیش آند،در بین راه بود که آن حضرت ایستاد و فرمود:(إنّا للّه و انّا الَیه راجعُونَ.)و شروع به گریستن نمود،همراهان حضرت،از حضرت علت گریه را پرسیدند،حضرت فرمودند:(جبرییل همینک نزد من بود و به من اینگونه خبر داد که فرزند من حسین را در سرزمینی که کنار رود فرات است و آن را کربلا میگویند، به شهادت میرسانند!)عرض کردند:یا رسول الله!چه کسی اورا میکشد؟ پیامبر فرمودند:شخصی به نام یزید که خداوند  اورا لعنت نماید و گویی که اکنون قتلگاه حسینم و مدفن اورا میبینم. امام حسین(ع)...

بارالها!به درستی که محمد بنده و پیغمبر تو میباشد و این دو تن از پاکان خاندان من و فرزندان برگزیده من و خانواده من هستند،من اینان را پس از خود در میان امتم به جای می گڌارم.

پروردگارا!جبرییل اینگونه به من خبر داده است که این فرزندم حسین را به خواری خواهند کشت.بارالها!این شهادت را بر وی مبارک گردان و اورا سرور و سیّد شهداء قرار ده.خدایا!برکت خود را از قاتل و ڎلیل کننده او بردار.

امام حسین(ع)...